Tennispark "Sjuk-Oome Hof"

Sinds de fusie van drie tennisverenigingen in Dokkum in 1968 is het tennispark van de Tennisclub Dokkum knus en rustig gelegen tussen de stadsgracht en de voetbalvelden in het sportpark Harddraversdijk. Het begon met 2 gravelbanen en in de loop van de jaren is het park uitgebouwd naar een Clubhuis met 10 tennisbanen. Een voetbalveld heeft plaats moeten maken voor de stadscamping van Dokkum.

GEBOUWEN

Het Clubhuis (kantine) is het centrale punt van de vereniging. Daar komen de leden samen, is het gezellig en wordt op de overwinning getoost.

In het clubhuis is een gezellige kantine waar na de wedstrijd even lekker bijgekomen kan worden. Er kunnen lekkere snacks gehaald worden en natuurlijk een biertje. Ook het toeschouwer zijn wordt zo een leuke bezigheid. Kom ook eens langs!

Uiteraard kan na een stevige pot tennis gebruik worden gemaakt van de kleedkamers en de douches.

Voor het onderhoud van de banen en het park is veel gereedschap en andere materialen nodig. Deze spullen worden bewaard in een aparte ruimte in het clubhuis en in twee houten berghokken.

GRAVELBANEN (banen 1 t/m 3)

In het jaar 1968 zijn de eerste twee graveltennisbanen daar aangelegd, een jaar later gevolgd door een derde baan. De drie gravelbanen liggen in het verlengde van het Clubhuis. Eind jaren 70 werden de gravelbanen voorzien van baanverlichting. Het tennispark en de gravelbanen waren tot 1994 eigendom van de gemeente. Per 1 april 1994 zijn de banen overgenomen door de vereniging. De toplaag van gravelbanen gaan ongeveer 15 jaar mee en dan dient renovatie plaats te vinden. De banen 1 tot en met 3 zijn voor het laatst in 1996 gerenoveerd.

Gravel tennisbanen zijn in Nederland de meest voorkomende banen. Van de ruim 10.500 buitentennisbanen in Nederland zijn 6.200 gravelbanen, 2.600 kunstgras en 1.700 overige banen (cijfers 2004). Van oudsher heeft gravel een goede naam vanwege de bijzonder aangename speeleigenschappen. Voor veel mensen komt het tennisspel op een gravelbaan het best tot zijn recht. De nadelen van dit type baan komen echter voort uit de vele onderhoudswerkzaamheden die noodzakelijk zijn, de weersgevoeligheid en het korte speelseizoen. Begin april zijn de banen weer speelklaar en worden - afhankelijk van het winterweer – in de maand november/december weer gesloten.

Gravelbanen bestaan uit een zandbed van ca 30 cm, waarop aangebracht een lavalaag van 10 cm en als toplaag een mengsel van gemalen baksteen met ander keramisch materiaal (genaamd gravel) van ca 3 cm. Gravelbanen worden ook gedraineerd. Gravel is onderhoudsintensief. Bij droogte moet de baan beregend worden en bij nat weer is deze ondergrond snel onbespeelbaar evenals in het winterseizoen. In het voorjaar moet er altijd groot onderhoud plaatsvinden.

FRENCH COURT BANEN (banen 4 t/m 7)

In 1991 werd het tennispark uitgebreid met twee banen en in 1996 kwamen er nog twee banen bij. Dit waren in eerste instantie ook gravelbanen. Deze banen werden voorzien van baanverlichting. Zoals gezegd gaan gravelbanen ongeveer 15 jaar mee. In 2005/2006 was het voor deze banen ook weer zover. De accommodatiecommissie heeft onderzocht of het wellicht zinvol was om, in plaats van de renovatie, een ander baantype aan te laten leggen. Een van de redenen daarvoor was de wens van TCD leden om ook in de najaar/winter periode door te kunnen gaan met tennissen. De TCD was toen wel in het bezit van 2 kunststofbanen (zoab) maar echter zonder verlichting. Uiteindelijk is gekozen voor de French Court baan. Omdat dit ook een gravelbaan is blijft de (kleur) eenheid op het park bewaard en omdat de baan het gehele jaar door bespeeld kan worden. In oktober 2006 zijn de vier French Court banen opgeleverd.

French court is een internationaal gepatenteerde gravelbaan met unieke eigenschappen. Een French court baan ligt een beetje tussen de gravel en kunstgras baan in. Het komt speltechnisch sterk overeen met gravelbanen en is formeel daarmee ook gelijkgesteld voor het spelen van KNLTB-wedstrijden.

French court bestaat uit een gravel toplaag die verstevigd is met kunststof vezels. Een French court baan heeft een PVC belijning die goed zichtbaar is. De French Court baan is net als de gravelbaan gedraineerd en dient regelmatig besproeid te worden (nog vaker zelfs dan gravelbanen). De ondergrond bestaat uit bijna 40 cm zand waarop een funderingslaag lava van 10 cm. Op die fundering is een kunstgrasmat aangelegd die tot de top van de vezel met kwartszand en gravel ingestrooid is. Deze gravel is groffer dan die van de normale gravelbaan. De toplaag moet met een staaldraadbezem geveegd (opgeruwd) worden.

POROUS KUSHION KOURT BANEN (banen 8, 9 en 10)

Al in de jaren 70 van de vorige eeuw kreeg de tennisclub Dokkum, naast de 3 gravelbanen, er 2 kunststofbanen bij. Ook deze banen zijn in 1994 overgenomen van de gemeente en in 1998 gerenoveerd. Na verloop van tijd werd de bovenlaag (zoab) van deze banen minder en kwamen er steentjes vrij. In 2008 vond het bestuur het niet langer verantwoord om de banen 8 en 9 nog langer in gebruik te houden en heeft ze toen gesloten. In dat jaar is ook besloten om de banen te vernieuwen door Porous Kushion Kourt (PKK) banen aan te laten leggen. De laatste jaren zijn deze banen ook aangelegd in de dorpen om Dokkum heen, zoals in Metslawier, Damwoude en Ee.

Omdat deze banen ten opzichte van het ledenaantal van ca 450 leden eigenlijk extra waren is van de gelegenheid gebruik gemaakt om tennisbanen voor de jeugd aan te leggen. In plaats van 2 gewone banen liggen er nu 2 minitennisbanen en 1 baan met normale afmetingen en een extra lijn voor de ¾ baan. Verder is er nog ruimte voor een oefenhoek.

De gedraineerde PKK baan in opgebouwd uit een onderlaag van zand, lava en daarop een waterdoorlatende asfaltlaag. Op die asfaltlaag is een PVC-mat met wafelstructuur aangelegd van ca 2 mm. Die foammat is afgewerkt met een antislip coating. Deze baan is het gehele jaar bespeelbaar. Door de antislip coating is de baan niet glad als het heeft geregend. De PVC-mat heeft enige demping zodat het spelcomfort redelijk is.

OEFENHOEK (bij de minitennisbanen 9 en 10)

De voormalige oefenhoek van de club was gelegen achter het clubhuis in de zogenaamde oefenkooi. De ondergrond bestaat daar uit 50x50 tegels en de oefenwand is van houtmateriaal. De kooi is gelegen tussen hoge bomen en struiken. De kooi werd voor het oefenen weinig gebruik en de oefenwand gaf vrij veel lawaai. Door de aanleg van 2 minitennisbanen op de PKK banen kwam daar ook ruimte vrij voor een nieuwe oefenhoek. De oefenhoek is gemarkeerd door een donkere kleur groen en zal binnenkort ook worden afgescheiden door een laag hekwerk.

In de oefenhoek is een parabolische tennismuur geplaatst. Deze oefenmuur is gemaakt van hout met een dempende toplaag. Door de parabolische vorm komt de bal enigszins terug naar de speler indien de bal iets te hoog, te laag of teveel naar links of rechts wordt gespeeld. Doordat de oefenmuur parabolisch is kan in principe maar 1 persoon de muur gebruiken, tenzij je met z’n tweeën om beurten gaat slaan.

Ook is voor de oefenhoek een zogenaamde Tri-tennis aangeschaft. Deze “oefenwand” bestaat uit een frame met daarin een doek. Je staat vrij dicht op het frame en slaat de bal tegen het doek. De bal rolt dan door de snelheid omhoog en rolt daarna omlaag, stuit op een plankje en kan door de speler weer geslagen worden.

DE TCD SPEELTUIN (de voormalige oefenkooi)

Tot voor kort was de TCD niet in het bezit van een speeltuintje voor kleine kinderen. Gebleken is dat bij wedstrijden jonge vaders en moeders kwamen kijken met nog jongere kinderen. De jonge vader/moeder was vaak meer bezig met het in de gaten en bezighouden van de kinderen dan het aanmoedigen van de tennissende partner. Doordat de oefenhoek vrij kwam is deze omgebouwd tot speeltuin. De speeltuin is geheel omheind met een hoog hekwerk zodat de spelende kinderen niet snel weg kunnen lopen. In de speeltuin is een speelhuisje met 2 glijbanen geplaatst, een schommel, wipwap en een zandbak. Tevens is een schoolbord aan de muur van het clubgebouw bevestigd. De oudere jeugd kan zich uitleven op de tafeltennistafel.